Woensdagavond 19 oktober was ons koor, in de Goudse Schouwburg, te gast in een show van Henk Poort en Danny de Munk. De show had de naam “Jeugdherinneringen” meegekregen en daar draaide de hele avond om. De mannen vertelden en zongen liedjes over en uit hun jeugd die zich, met een tussentijd van 15 jaar, afspeelde in dezelfde buurt, de Amsterdamse Jordaan.

De ene meezinger na de andere werd de zaal in geslingerd en door het publiek uit volle borst meegezongen. Ook wij mochten de eerste helft in de zaal (lees 2^e balkon) meemaken en hadden pret voor tien.

Maar voor dit allemaal plaats vond was er uiteraard eerst een soundcheck op het podium. Het koor zong zoals we gewend waren maar na afloop bleef het doodstil, de beide mannen waren zichtbaar onder de indruk van de prestatie. “Jezus wat zijn jullie goed” klonk er even later uit de zaal, alleen …. het was wat te netjes voor de show en of we eens wilden proberen met het combo te zingen. Dat hadden we natuurlijk nog nooit gedaan maar proberen kan altijd en na een aantal pogingen raakten we aan elkaar gewend en ontstond er een heel andere sound, een heel andere uitvoering dan we gewend waren. Absoluut niet verkeerd, iedereen was er happy mee, het gaf het lied, “You’ll never walk alone”, meer kloten zoals Danny de Munk dat zo netjes wist te omschrijven. Na een fotomoment met de pers en met de wetenschap dat het allemaal goed zou komen als we maar goed keken naar de dirigent daalden we weer af naar de kleedkamers. Tegen acht uur werden we naar onze plaatsen gebracht voor het begin van de show want voor ons optreden was er een plaatsje in de tweede helft bedacht.

Na de pauze bleven we in de kleedkamer en na een half uurtje stonden we in de coulissen te wachtten op onze beurt. Er was een swingende medley met liedjes uit de Caraïben bezig en na een klein praatje tussen de twee sterren ging een belletje waarop de grap, “het is toch al pauze geweest?” onze clou was om op te komen. We werden voorgesteld met de mededeling dat we als beste uitgekozen waren van alle koren die aan een landelijke, door Danny en Henk georganiseerde, soortgelijke wedstrijd als korenslag hadden meegedaan en daarom te gast waren in het programma. Zou het publiek dat geloofd hebben, ik weet het niet maar het klonk leuk. Nog even een praatje met Henk en Danny en het podium was voor ons.

Bij de eerste tonen van de band waren we gespitst op de dirigent en toen de eerste inzet goed ging liep het allemaal van een leien dakje. Het publiek deed mee door met de armen te zwaaien en mee te zingen, het was een leuk gezicht. En toen was het ineens al weer voorbij, een ovatie vanuit de zaal, nog even een diepe buiging en af.

Het was voor ons een geweldig leuke ervaring, we hebben de kranten weer eens gehaald en onze naam ligt weer op de lippen van de Gouwenaars die in de zaal zaten en dat is ook niet onbelangrijk. Na afloop in de foyer vroeg menigeen zich af waarom we maar een lied hadden gezongen, het had wel iets meer gemogen van het publiek en daar waren wij het roerend mee eens.