John Trooster, want daar gaat het om, werd met gejuich binnen gehaald en tussen vader en opa neergezet die hem wel eens zingen zouden leren. Nou dat is goed gekomen, John zingt tussen de bassen nog steeds het hoogste lied en het koor is voor hem nog steeds een uitlaadklep en een levensader.
Door zijn jonge leeftijd weigerde John in het begin mee te doen met buitenoptredens zoals de dodenherdenking, omdat hij bang was dat zijn vrienden hem zouden uitlachen. Hij is daar gelukkig snel op terug gekomen. Het bizarre is wel dat hij toen, en nu nog steeds, de jongste van het koor is.
We hebben John gehuldigd tijdens de afsluitende feestavond van het jubileumjaar en hem toegezongen met het lied “Oh Johnny” met uiteraard aangepaste tekst gemaakt door Simon Koomen. We wensen John nog vele mooie jaren bij het koor toe en hopen nog lang van zijn diepe stemgeluid en nooit aflatende positiviteit, kennis van de historie van het koor te mogen genieten.